Als kind probeerden we onze familie te begrijpen. Het leek erop dat iedereen van het 7e knoopsgat was, maar niets is minder waar. We komen uit een prachtig en warm nest, waar iedereen voor elkaar zorgt en geniet van elkaars gezelschap. En dat is dankzij jou, het cement van de familie… Dat kan je alleen maar begrijpen als je even bij jouw leven stilstaat en tussen de regels leest. Want je hebt geleid en geleden, in stilte, zonder klagen … vol dankbaarheid en levenslust.
Jouw ouders hadden een groot gezin gehad als er geen 5 kinderen gestorven waren. Je vertelde me nog hoe je ouders probeerden het verlies voor je verborgen te houden. Het is een klein mirakel dat jij en moe het gehaald hebben. 13 jaar lang heb je als kind gewacht op een broertje of een zusje. Dit verklaart waarom je zo van kinderen hield, het is een kostbaar geschenk.
Toen mijn kinderwens niet onmiddellijk vervuld werd, heb je me getroost, je begreep me als geen ander. Ik kreeg van jou een berichtje op moederdag om te zeggen dat ik het verdiende en dat het zou komen.. Moed houden! En je had gelijk. Jouw kinderwens heb je ingevuld met voor generaties kinderen in Halle te zorgen op de pediatrie en later je levensdroom, De Kapoentjes: “Op mijn 70e verjaardag kreeg ik nog 25 kinderen, wie doet me dat na?” zie je al lachend. En weer had je gelijk.
Toen ons moe 9 jaar was, is opa gestorven. Jij bent was toen 22 jaar, in de fleur van je leven. Maar opeens moest je zowel voor je verzwakte moeder als je jongere zus zorgen en moest er ook nog brood op de plank komen … De tantes hebben zich toen over jullie ontfermd. Jullie neven en nichten werden broers en zussen. Steeds dankbaar, vol goed moed en gesterkt met je familie en geloof is alles goed gekomen.
En dat resulteert zoveel jaren later in ingewikkelde maar warme familiebanden. Zo werd jij niet alleen onze tante en meter, maar ook onze oma en fier dat je was met die titel! In je ziekenhuisbed, genoot je ervan om verplegers uit te leggen dat jij, Zr Stephane, oma was van 5 kleinkinderen …
Onze generatie is opgegroeid zonder zorgen, we hebben een mooie jeugd gekend. Jaren later besef ik wat een rijkdom we onbewust hebben meegekregen: levenslust, moed, dankbaarheid, zorg voor elkaar en dat liefde alles overwint. Dat laatste noemde jij God. En weer had je gelijk.
Na een zware val op jouw 85e verjaardag in 2019, ben je door het oog van de naald gekropen. Dankzij jouw wil om te leven, heb je 6 maanden gevochten en gerevalideerd. Het doel was om er met ons huwelijk in september bij te kunnen zijn. En het is je gelukt… het was het mooiste kado dat je me kon geven! Niemand zou je dit nagedaan hebben. Het is maar een van de vele voorbeelden van je strijdlust.
Rust zacht, mieke, je hebt verdiend. Hoewel stilzitten niets voor jou is. Je had nog zoveel plannen. Je was nog een boek aan het schrijven over een weeshuis … . Tot de laatste moment, had je een heldere en creatieve geest, maar je lichaam was op.
Lieve mieke, lieve oma, bedankt voor wie je was, bedankt voor alles.
Inge
5 jaar kapoentjes 
