Ik ben geboren in de wijk “ de Congo “ in Lembeek in putteke winter en groeide op met de vele nichtjes en neven.
Ik begon mijn studieloopbaan bij de Zusterkes in Lembeek tijdens de II wereldoorlog. Vanaf mijn plechtige communie, heb ik een pleegzus vanuit Antwerpen gekregen en die vriendschap overleeft tot vandaag “de vliegende bommen !”
Als kind wou ik daadwerkelijk een zus of broer Daarom ging ik zelf naar de dokter (onze buurman) aanspreken met de vraag waarom worden mijn geboren zusjes en broertjes steeds engeltjes ?
Maar in 1947 na heel veel complicaties met de gezondheid van de mama werd ik grote zus en ons mama gaf mij de instructie : “je wou een zus ,ge hebt er nu één , zorg er maar goed voor”. (En dat heeft ze tot haar laatste dag uitmuntend gedaan.)
Toen ik afgestudeerd was in de handelsavondschool op Sint Rochus in 1959 mocht ik bij Colruyt beginnen in de facturatie, dat was in de tijd van de dreiging van de derde wereldoorlog met Korea . De mensen hamsterden voedingsmiddelen en moesten contant betalen Daarom kwam er dagelijks een groot bedrag ,( wel een miljoen) aan liquide geld binnen ,dat moesten we te voet of met de fiets in hun gewone handtas onopgemerkt naar de bank brengen. Na de hamsterperiode werden we ontslagen er was geen voldoende werk meer
Nadien heb ik als hulpboekhoudster gewerkt in Brussel , in die periode heb ik Brussel leren kennen tot haar bazin ook weer geen opdrachten meer voor mij had ,maar omdat ze zo tevreden was over mij heeft ze mij in De PCB in Halle aan een baantje als telefoniste en nadien in het economaat geholpen.
In die tijd is het verlangen naar de verpleging gegroeid, ik haalde mijn brevet van ambulancierster bij het Rode Kruis.
Terwijl was ik ook actief lid bij het opstarten van de Chiro en nadien lid in de plaatselijke VKAJ. Het jaarthema was “Breng Christus bij de mensen en breng de mensen bij Christus.”
In 1953 werd ik gewestleidster van VKAJ Zennevallei
In 1954 werd mij gevraagd om op de landsbond van VKAJ in de Poststraat te gaan werken. Mgr Cardijn was daar de bezielende kracht, maar ook de strenge begeleider en opdrachtgever.
Zo kwam ik bij Godelieve Scheire , een religieuze zonder sluier en mijn rechtstreekse Bazin .Zij noemde zich de medewerksters van het apostolaat .
In 1957 bestond de kans dat ik naar de verpleegstersschool zou kunnen gaan , mist aangegane leningen. Maar daar kwam niks van in huis op dat moment door het overlijden van onze Papa, mijn droom viel aan flarden.
Maar door de goddelijke voorziening en Godelieve Scheire kwam er een aanzet van mijn latere verpleegstersstudie. Er werd een menslievend plan uitgedokterd door mijn bazin en de verpleegstersschool in Ukkel. Ik was 24 jaar toen ik naar de verpleegstersschool ging .
Fiere verpleegster
Toen ik afstudeerde en mijn zus in 1962 naar de normaalschool ging .Was ik blij en heb met plezier mijn toekomstdroom om religieuze te worden even uitgesteld . Omdat ons Moeder in die periode minder mobiel werd , mocht ik alle contacten met de normaalschool van mijn zus onderhouden.
Zo had mijn zus wel een erg “jonge moeder” ,slechts dertien jaar ouder dan zij . Doorheen de omstandigheden werd ik tot op heden wel een beetje als de vervangster van ons mama beschouwd , zowel voor Hilde ,Inge en hun gezin .
In 1966 studeerde mijn zus af als kleuterleidster en kon ik mijn roeping volgen op 8 sept 1966 in het klooster in Halle